French Word - English Word - Thai Word Exposition LOCAL MYTHS คอามอามตามพื้นเพ THE INTRINSIC AESTHETIC
Dans un paysage culturel en constante évolution, façonné par les conséquences d'une pandémie mondiale et par des conflits géopolitiques et économiques persistants, les frontières du pouvoir et de l'influence culturelle sont devenues de plus en plus marquées. Le monde n'est plus défini par un centre unique, mais plutôt caractérisé par une pluralité d'idées, de modes de vie et d'expressions artistiques ancrés dans des contextes locaux distincts. Les régions, autrefois considérées comme périphériques, sont désormais reconnues comme sources de savoir, de beauté et d'une profonde énergie créatrice.
Dans ce contexte, le concept d'esthétique intrinsèque sert de cadre thématique à une initiative du Centre d'art et de culture de Bangkok (BACC). Le projet cherche à explorer les formes de beauté qui émergent naturellement du tissu socioculturel des communautés locales, à travers les mythes, les contes populaires, les systèmes de croyances et les histoires cristallisées dans la vie quotidienne.
Il s'agit d'une esthétique qui n'est pas destinée aux marchés internationaux, mais qui naît des liens des individus avec la terre et le ciel, la langue et la mémoire partagée. En tant qu'institution d'art contemporain dont le rôle s'étend au-delà du centre urbain de Bangkok, le BACC s'engage à renforcer l'écosystème artistique national, notamment en région. Son objectif est d'offrir aux artistes de toute la Thaïlande des opportunités équitables de s'épanouir au sein du paysage artistique. Cela implique de créer un espace d'expression locale et de cultiver des réseaux avec la société civile, les agences gouvernementales et les institutions universitaires, tant au niveau national qu'international. Ces efforts s'inscrivent dans la mission à long terme du BACC.
Lancé en 2025, le Projet de Réseautage Local est né de l'ambition d'offrir une plateforme aux artistes régionaux pour explorer et raconter leurs propres histoires à travers l'art contemporain. Le projet prend la forme de recherches de terrain tournantes dans différentes régions du pays, où les artistes s'immergent dans les contextes locaux – explorant les mythes, les histoires orales, les récits non documentés et la vie contemporaine des communautés – avant de transformer ces connaissances en œuvres d'art ancrées dans le temps, la mémoire et une signification locale.
Le titre de l'exposition, L'esthétique intrinsèque, ne se limite pas à une simple appréciation de la beauté visible ou matérielle. Il nous invite à nous interroger sur ce que nous entendons par « beauté » et, plus important encore, sur ceux qui la définissent.
Les sensibilités esthétiques locales, façonnées par la coexistence et la compréhension mutuelle,
contrastent avec celles façonnées par les normes mondiales et les récits dominants.
Ici, la beauté n'est pas un idéal statique, mais un processus, façonné par l'interprétation, la perception
et la négociation interculturelle.
Dans ce processus, l'artiste assume le rôle de chercheur, d'observateur et de co-créateur de nouvelles significations locales. Grâce à la pratique artistique, des histoires autrefois reléguées aux marges
Dans ce processus, l'artiste assume le rôle de chercheur, d'observateur et de co-créateur de nouvelles significations locales. Grâce à la pratique artistique, des histoires autrefois reléguées aux marges
sont rendues visibles collectivement.
L'exposition élargit le champ de l'art contemporain, le reconnectant à la profondeur culturelle et au vécu, tout en contribuant à une économie créative définie par l'identité et ancrée dans le territoire.
Par ailleurs, le projet vise à autonomiser les artistes et les communautés locales marginalisés
L'exposition élargit le champ de l'art contemporain, le reconnectant à la profondeur culturelle et au vécu, tout en contribuant à une économie créative définie par l'identité et ancrée dans le territoire.
Par ailleurs, le projet vise à autonomiser les artistes et les communautés locales marginalisés
en leur permettant de participer dignement aux circuits artistiques nationaux et internationaux. L'articulation du système artistique centralisé avec les pratiques créatives régionales va au-delà
de la simple exposition : elle représente la construction d'un nouvel écosystème où la diversité
est nourrie sur un fondement d'égalité.
En substance, L'Esthétique Intrinsèque propose une nouvelle proposition pour le développement de l'art contemporain, une proposition qui n'abandonne pas ses racines locales, mais s'appuie sur elles pour fonder un engagement mondial significatif. Après tout, la beauté ne réside pas seulement dans les apparences, mais aussi dans les relations, la mémoire et notre humanité commune à travers différents pays.
En substance, L'Esthétique Intrinsèque propose une nouvelle proposition pour le développement de l'art contemporain, une proposition qui n'abandonne pas ses racines locales, mais s'appuie sur elles pour fonder un engagement mondial significatif. Après tout, la beauté ne réside pas seulement dans les apparences, mais aussi dans les relations, la mémoire et notre humanité commune à travers différents pays.
Exposition LOCAL MYTHS คอามอามตามพื้นเพ THE INTRINSIC AESTHETIC
Amid a constantly shifting cultural landscape shaped by the aftermath of a global pandemic and ongoing geopolitical and economic conflicts, boundaries of power and cultural influence have become increasingly pronounced. The world is no longer defined by a single centre, rather, it is characterised by a plurality of ideas, ways of life, and artistic expressions rooted in distinct local contexts. The regions - once regarded as peripheral - are now recognised as sources of knowledge, beauty, and profound creative energy.
Within this context, the concept of The Intrinsic Aesthetic serves as the thematic framework for an initiative by the Bangkok Art and Culture Centre (BACC). The project seeks to explore forms of beauty that emerge organically from the socio-cultural fabric of local communities - through myths, folktales, belief systems, and histories crystallised in daily life.
This is an aesthetic not designed to cater to international markets, but one that grows from people's bonds with land and sky, language and shared memory.
As a contemporary art institution with an extended role beyond
Bangkok's urban centre, BACC is committed to reinforcing the national art ecosystem, particularly in the regions. It aims to provide artists across Thailand with equitable opportunities to grow within the artistic landscape. This involves creating space for local expression, cultivating networks with civil society, state agencies, and academic institutions - both within the country and internationally. Such efforts form part of BACC's long-term mission.
Established in 2025, the Local Networking Project was born out of the aspiration to offer a platform for regional artists to explore and narrate their own stories through contemporary art. The project takes the form of rotating fieldwork-based researches across various parts of the country, where artists immerse themselves in local contexts - exploring myths, oral histories, undocumented narratives, and the contemporary lives of communities - before transforming these insights into artworks embedded with time, memory, and local-based meaning.
The exhibition's title, The Intrinsic Aesthetic, does not merely call for appreciation of visible or material beauty. It prompts us to question what we mean by 'beauty' - and more crucially, who defines it.
Local aesthetic sensibilities, formed through coexistence and mutual understanding, stand in contrast to those shaped by global norms and dominant narratives. Here, beauty is not a static ideal but a process - formed through interpretation, perception, and intercultural negotiation.
Within this process, the artist assumes the role of researcher, observer, and co-creator of new local meanings. Through artistic practice, stories once relegated to the margins are brought into collective visibility.
The exhibition expands the scope of contemporary art, reconnecting it with cultural depth and lived experience, while contributing to a creative economy defined by identity and rooted in place.
Furthermore, the project seeks to empower marginalised artists and local communities by enabling their participation in national and international art circuits with dignity. The bridging of the centralised art system with regional creative practices goes beyond mere exhibition - it represents the shaping of a new ecosystem where diversity is nurtured on a foundation of equality.
In essence, The Intrinsic Aesthetic offers a new proposition for the development of contemporary art - one that does not abandon its local roots, but instead builds upon them as a foundation for meaningful global engagement. Beauty, after all, lies not only in appearances, but in relationships, memory, and our shared humanity across different lands.
Exposition LOCAL MYTHS คอามอามตามพื้นเพ THE INTRINSIC AESTHETIC
ท่ามกลางภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมที่แปรเปลี่ยนอย่างไม่หยุดนิ่งในโลกหลังวิกฤตโรคระบาดและความขัดแย้งทางเศรษฐกิจการเมืองระหว่างประเทศ เส้นแบ่งของอำนาจและอิทธิพลทางวัฒนธรรมปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนมากขึ้น โลกไม่ได้มีเพียงศูนย์กลางเดียวอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความหลากหลายของความคิด วิถีชีวิต และรูปแบบการแสดงออกทางศิลปะที่หยั่งรากในแต่ละท้องถิ่น ภูมิภาค จึงไม่ได้เป็นเพียงชายขอบของการพัฒนา หากคือแหล่งกำเนิดของความรู้ความงาม และพลังสร้างสรรค์ที่ลึกซิ้ง
ในบริบทนี้ แนวคิดเรื่อง "ความงามตามพื้นเพ" (The Intrinsic Aesthetic)
ได้ถูกหยิบยกขึ้นมาเพื่อเป็นกรอบความคิดของโครงการริเริ่มโดยหอศิลป.
วัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ซึ่งมุ่งเน้นการสำรวจความงามที่เติบโตมาจาก ภูมิสังคมท้องถิ่น ผ่านตำนาน เรื่องเล่า ความเชื่อ และประวัติศาสตร์ที่ตกผลึก ขึ้นภายในวิถีชีวิตของผู้คนในแต่ละภูมิภาค ความงามที่อาจไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ตอบโจทย์ตลาดสากล หากเกิดจากความผูกพันของผู้คนกับดินฟ้า พื้นดินภาษา และความทรงจำร่วม
หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ในฐานะองค์กรศิลปะร่วมสมัยที่มีบทบาทเชื่อมโยงระดับนโยบาย มิได้จำกัดบทบาทเพียงการจัดนิทรรศการในเมืองหลวงเท่านั้น หากยังขยายภารกิจสู่การสร้างความเข้มแข็งให้แก่ศิลปะในระดับภูมิภาค โดยมุ่งหวังให้ศิลปินจากทุกภาคส่วนของประเทศสามารถเติบโตอย่างเท่าเทียมในระบบนิเวศทางศิลปะ การเปิดพื้นที่ให้ศิลปินท้องถิ่นได้แสดงออกอย่างเต็มศักยภาพ การสร้างเครือข่ายกับภาคประชาชน รัฐ และสถาบันการ ศึกษา ทั้งในระดับประเทศและนานาชาติ ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจระยะยาวของหอศิลปกรุงเทพฯ
โครงการ Local Networking Project จึงถือกำเนิดขึ้นในปี พ.ศ. 2568 ด้วยเป้าหมายสำคัญคือการเปิดพื้นที่ให้ศิลปินจากภูมิภาคต่างๆ ได้สำรวจและ ถ่ายทอดเรื่องเล่าของตนเองในรูปแบบของศิลปะร่วมสมัย โครงการนี้มีลักษณะเป็นการทำงานภาคสนามแบบหมุนเวียนไปในหลายพื้นที่ทั่วประเทศ โดยศิลปินจะได้ลงพื้นที่เพื่อสีบค้นตำนานท้องถิ่น เรื่องเล่าปากเปล่า ประวัติศาสตร์ที่มิได้ถูกจารึกในกระแสหลัก รวมถึงวิถีชีวิตร่วมสมัยของชุมชน แล้วนำข้อมูลที่ได้มาสร้างเป็นผลงานที่มีมิติของเวลา ความทรงจำ และความหมายเฉพาะถิ่น
แนวคิด "ความงามตามพื้นเพ ที่ใช้ในหัวข้อของนิทรรศการ จึงมิใช่เพียงการชื่นชมความงามในเชิงรูปธรรม หากคือความพยายามในการตั้งคำถาม ต่อสิ่งที่เรียกว่า "ความงาม" ว่าแท้จริงแล้วถูกกำหนดโดยใคร? ความงามในแบบท้องถินที่เกิดจากความเข้าใจและการอยู่ร่วมกันของผู้คนในพื้นที่หนึ่งๆ ย่อมแตกต่างจากความงามที่ถูกนิยามผ่านสายตาแบบสากล ความงามจึงมิใช่สิ่งตายตัว หากเป็นกระบวนการที่เกิดจากการตีความ การรับรู้ และการต่อรองกันระหว่างภูมิหลังทางวัฒนธรรม
ในกระบวนการนี้ คิลปินทำหน้าที่คล้ายกับนักวิจัย ผู้สังเกตการณ์ และ ผู้ร่วมสร้างความหมายใหม่ให้แก่เรื่องเล่าในท้องถิ่น การบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ผ่านศิลปะ ทำให้สิ่งที่เคยอยู่ชายขอบได้รับการรับฟังและยอมรับในพื้นที่ส่วนกลาง ทั้งยังช่วยขยายขอบเขตการรับรู้ของศิลปะร่วมสมัยให้เชื่อมโยงกับรากวัฒนธรรมอันลึกซึ้ง และส่งผลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์ที่มีอัตลักษณ์เฉพาะ
ไม่เพียงเท่านั้น โครงการยังตั้งเป้าหมายในการเสริมสร้างความเข้มแข็งให้แก่ศิลปินชายชอบและชุมชนท้องถิ่นให้สามารถเข้าร่วมในวงจรศิลปะระดับประเทศและนานาชาติได้อย่างมีศักดิ์ศรี การเชื่อมโยงระหว่างระบบศิลปะจากส่วนกลาง กับการสร้างสรรค์จากภูมิภาค ไม่ได้เป็นเพียงการจัดแสดงนิทรรศการ แต่คือการออกแบบนิเวศใหม่ให้ความหลากหลายได้เติบโตบนฐานของความเท่าเทียมในภาพรวม "ความงามตามพื้นเพ" คือข้อเสนอใหม่ของการพัฒนาศิลปะ ร่วมสมัยที่ไม่ละทิ้งรากของความเป็นท้องถิ่น หากใช้รากนั้นเป็นฐานในการต่อยอด สู่ความเป็นสากล ด้วยความเข้าใจว่า ความงามมิได้อยู่ที่รูปลักษณ์เท่านั้น แต่อยู่ที่ความสัมพันธ์ ความทรงจำ และความเป็นมนุษย์ร่วมกันในแต่ละผืนแผ่นดิน
Crédits photo : @gerardpocquet https://ainsiparlaitlart.blogspot.com
Commentaires